زندگي توقع نيست
به نام خدا.... والا مدتيه كه اينترنت داخل منزل نداريم من بيشتر از طريق كافينت آپديت ميكنم...وتمام ريزه كاري هارو مينويسم تا چيزي از قلم جانمونه ويا نكنه خاطرات دخترم فراموش بشه...انگار وظيفه شده برام...وظيفه اي كه سارا توشكممم بود بهش بايد پايبن ميشدم وتاآخر پاي نوشتن خاطاتش حداقل تازماني كه خودش توانايي نوشتن داشته باشه وايستام... ولي مدتيه با اينكه به وبلاگهاي زياي سرميزنم وهمش نظر ميدم متوجه شدم آمار بازديد وبلاگمون خوبه ولي چرا دوستان كم لطفي ميكنن ونظر نميدن....شايد توقع من زياده شايد مطالب جذاب نيست... به هرحال از اين به بعد تصميم دارم فقط وفقط براي سارا بنويسم ونظرات دوستاني كه به ماسرميزن...
نویسنده :
مات سارا
10:33